Wie we zijn…
Wie we zijn
Wie zal het zeggen
Het is iets
Dat moeilijk is uit te leggen
Weet Jij het
Ginds daarboven
Je kan ons zoveel beloven
Maar niet dat Je de antwoorden weet
Op mijn vragen
Die mij al jaren
En jaren
Blijvend plagen
Ik zal blijven wachten
Smachten
En trachten
Naar wat ik zoek
Dit zijn immers
Openstaande vragen
In mijn levensboek!
Stefanie Roels, 28/09/2000
Blijf staan tijd, alsjeblief!
Tijd,
Mag ik je eens wat vragen
Kun je eens even blijven staan?
Flits, daar ga je dan
Flits, weer een jaar
Flits, een millennium staat al klaar
Flits, en dan
Voorbij!
Tijd,
Alsjeblief blijf nu toch staan?!
Alsjeblief…
Dank je!
Voorbij!
Stefanie Roels, 15/10/2000
Verdorde zielen
Verdorde zielen dwarrelen naar beneden
‘k Zie ze vanachter het venster nog even zweven
Aan wat denken jullie zielen?
Aan het leven voor jullie triest op de grond vielen?
Herfst wat doe je hen aan
Komaan
Laat hen rustig dwarrelen
Vallen
Rusten, willen deze verdorde zielen
Laten we voor hen knielen
Zonder spijt voor het leven
Dat ze hebben mogen beleven!
Stefanie Roels, 05/10/2002
Vriend
Welk spel speel jij?
Welk spel speel ik?
Een vriendelijk woord, een glimlach,
een gesprek met dubbele bodem, een plagende blik.
Ik hou het niet vol!
Steeds keer ik terug…
Hoopvol
Niks is veranderd… Of ja, toch wel?!
Gevoelens zijn anders!
We kregen respect…
Jij voor mij, ik voor jou.
Toch blijven er woorden branden op mijn lippen:
“Ik hou van …”
Nee, ik noem jou beter een vriend!!!
Stefanie Roels, 22/05/2006
Tijdloos
Tijdloos
Is de eeuwigheid
Veel té kort
Ons leven
Bouwen aan de toekomst
Kijkend naar ons verleden
Steen na steen
De ziel bouwt zich op
Steen na steen
Klaar voor de reis
Tijdloos
Op papier
En dan verdwijn ik
Eindeloos in
Tijdloosheid
Stefanie Roels, 10/10/2006
Geluk
Zonnestralen
Brandend op mijn huid
Gelukkig zijn
Stralend zoals de zon
Bezige bijen
Zoemend
Bloem na bloem
Zon
Gelukkig
Straal je warmste stralen
Laat mij leven
Laat mij genieten
Zonnestralen
Geluk uitstralen
Stefanie Roels, 10/10/2006
