Ware liefde voor Lies

Woedend smeet ze de deur dicht. Wat dacht hij wel! Ze was verdomme een tolk! Ze had zowel in het binnen- als buitenland samengewerkt met hoge omes en nu, nu wou hij haar inschakelen als, als babysitter. Ze kookte echt van woede. Iedereen op kantoor keek haar aan.

‘Wat?’ beet ze een student toe.

‘Euh, sorry Lies, maar je wou meer informatie over die conferentie van volgende week. En ja, euh, hier, alsjeblief.’

De student gaf haast bevend een dossiertje aan haar. Ze zuchtte. Straks werd ze al even hard gevreesd als Isabelle. Niet meteen een goeie zet.

‘Sorry, Kaatje, ik had je niet zo mogen afblaffen. Bedankt, je hebt me echt geholpen.’

Met niets, dacht ze er achteraan. Gelukkig zag ze Kaatje een beetje tot rust komen. Een goeie meid, dacht ze, alleen had ze wat van een grijze muis. Ik moet haar dringend wat interessante opdrachten geven, maar welke? Misschien kan ik David er van overtuigen om haar te sturen als babysit. Niet meteen interessant, maar studenten doen dat toch vaker. Ze wist nog dat ze het vroeger veel had gedaan, goeie werktijden en makkelijk geld. Zucht, terug aan de slag maar, David zou ze later nog wel tackelen.

Toen ze in haar ogen wreef, besefte ze plots dat het al weer 17u was, tijd om te stoppen met werken en te gaan genieten van het weekend. Misschien moest ze Babs maar een keertje bellen vanavond. Het was al weer even geleden en de komende week zou haar vriendin geen tijd hebben voor haar. Journalist zijnde zou ze alle dagen de conferentie volgen, misschien één of andere rijkelui interviewen en waarschijnlijk nog wel wat meer, grinnikte ze. Nee, het was geen slecht idee om Babs te bellen, bedacht ze. Eindelijk thuis gekomen was dat dan ook het eerste wat ze deed. Ze was helemaal relaxt na het telefoontje. Morgen zouden ze samen naar een cocktailbar gaan en totaal nergens aan denken. Nu ja, misschien aan knappe mannen.

 

Zaterdagavond.

Het was reeds druk in “Coaster”, hun favoriete bar. Lekkere cocktails, maar ook lekker barmannen, althans toch volgens Babs. Gelukkige vonden ze vlug nog een vrij tafeltje achteraan, niet te dicht bij de discobar, maar met vol zicht op iedereen. Toen ze beiden comfortabel zaten, vroeg ze : ‘Wat wil je?’.

‘Die man daar.’ grapte Babs terwijl ze wees naar een of ander hottie.

‘Mannengek!’ reageerde ze. ‘Nu even serieus, wat wil je? Neem iets sterks, je zal het nodig hebben.’

Haar vriendin keek haar verbaasd aan.

‘Wat is er dan? Ben je ein-de-lijk van straat?’

‘Eerst drank, dan het verhaal.’

‘Oké, oké, doe maar een Don Juan.’ knipoogde ze.

Hoofdschuddend vertrok Lies richting bar, het zou een lange avond worden, vol met mannen.

‘Dus,’ begon ze toen ze terug was met de drank. ‘David wil dat ik op het dochtertje pas van één of andere kennis/vriend van hem. Hij komt naar de conferentie, maar blijkbaar wil niemand zijn kind bijhouden. Waarschijnlijk is het zo’n verwend nest, dat naar niemand luistert. Ondertussen mag Isabelle voor meneer tolken en gidsje spelen. Echt, ik ben ra-zend! Ik ben verdomme geen junior meer die al het vuile werk mag opknappen!’

‘Relax honey!’ suste Babs. ‘Zie het als een goedbetaalde … Je wordt er toch voor betaald?’.

‘Ja, en heel veel eigenlijk, maar ik ben toch geen nanny. Ik heb gestudeerd, heb me opgewerkt. Die conferentie …’

‘Die conferentie is saaier dan saai, geloof me maar! Als ik er niet zeker van was dat ik Georgoulis mocht interviewen, had ik de job geweigerd.’

‘George-wie?’

‘Kom op, lieverd, in welke wereld leef jij? Georgoulis is dé man van het moment. Hij is niet alleen rijk, maar ook single en knap!!! Haast 1m90, gespierd, maar niet té, donker haar en donkere ogen om in te verdrinken. Google hem straks, je gaat me gelijk geven.’

Hoofdschuddend en lachend bekeek ze haar vriendin.

‘En wat heeft dat met mijn oppastaak te maken?’ vroeg ze.

‘Geen bal, liefje, maar zie het gewoon als een pluspunt. David weerhoudt je van “dood door verveling” en hij vertrouwt jou genoeg om het kind van één van zijn vrienden aan jou over te leveren. Laat Isabelle maar wegrotten op die conferentie.’

Beiden begonnen te lachen, toostten en begaven zich nadien op de dansvloer. Tijd om hun avond nu echt te beginnen, vond Babs.

 

Maandag was er helaas veel vlugger dan verwacht voor Lies. Niet moeilijk, zaterdag was het nog laat geworden, of was het eerder vroeg? Zondag was daarna in ieder geval als in een roes voorbij gegaan. Ze schudde haar hoofd toen ze weer dacht aan Babs. Laat haar maar fantaseren over die Griekse god. Zijzelf was alvast aan het dromen over babysitten, althans als David dat nog wou. Zuchtend liep ze maar meteen naar zijn kantoor, nu of nooit. Ze klopte aan en nadat hij “ja” had gebulderd, deed ze voorzichtig de deur open. Dat beloofde weinig goeds!

‘Ha Lies, wat is er aan de hand? Ik heb nog veel werk en Andreas … Nu ja, vertel.’

Ze bleef staan en schraapte haar keel.

‘Had je nu iets te zeggen of niet?’

‘Wel ja,’ stamelde ze.

Wat was er in godsnaam met haar aan de hand? Ze kuchte.

‘Over die job van vrijdag, dat babysitten.’

‘Ik weet al dat je het beneden jezelf vond om dat te doen, ik vind wel iemand anders. Dat is als ze mijn tijd niet verdoen.’

Hij keek boos of misschien wel gekrenkt?!

‘Je hoeft niet meer te zoeken David. Ik zal het wel doen. Het spijt me dat ik zo reageerde. Ik was eerlijk gezegd gekwetst. Zo’n conferentie komt niet vaak voor en ik had het graag meegemaakt, zeker omdat ik waarschijnlijk een paar bekenden zou kunnen tegenkomen. Ik besefte niet dat die kennis van jou je nauw aan het hart lag en dat je iemand nodig had die je vertrouwde. Bedankt dat je in mij gelooft, David. Je zegt maar wanneer je me nodig hebt!’

‘Andreas is me inderdaad dierbaar, althans zijn vader. We hebben samen heel wat meegemaakt, tot het ongeval. Andreas is de enige van hen die nog leeft en hij heeft het de laatste tijd heel erg moeilijk met Sophia enzo. Afijn, ik ben blij dat ik goed gekozen heb. Vanavond hebben we je trouwens al nodig. Andreas, Isabelle en ik gaan uit eten om de zaken te bespreken. Zijn dochtertje moet echter in bed en …’

Er werd op de deur geklopt en zonder te wachten, kwam Isabelle binnen. Het lijkt wel alsof ze door had dat ze werd vernoemd, dacht Lies.

‘Om 19u in het Radisson Blu Royal Hotel, Lies, tot dan!’ was alles wat David haar nog meegaf, terwijl zijn ogen haar zeiden dat ze beter terug naar haar bureau kon gaan.

 

Kwart voor 7 stond ze al voor het hotel. Ondanks het feit dat ze al jaren woonde en werkte in Brussel was ze er nog nooit binnen geweest. Raar, bedacht ze, heel wat van de zakenmannen en -vrouwen die beroep hadden gedaan op haar, nu ja, op David, hadden hier gelogeerd, maar ze was nooit uitgenodigd, tot nu. Ze bekeek zichzelf in een vensterraam, zou ze niet te veel opvallen? Ze had immers gekozen voor een makkelijk zittende broek, een tuniek en instappers. Haar korte, bruinrode haar had ze vlug wat gestyled met gel en ze had zichzelf opgesmukt met een paar lange oorringen en een beetje make-up. Ze was uiteindelijk maar de babysitter! Nu of nooit, ze ging naar binnen! Met een schok bleef ze staan, de inkomhal was reusachtig! Waar moest ze in godsnaam beginnen? In paniek dacht ze dat David het alleen maar had gehad over een zekere Andreas. Ze kon moeilijk naar de balie gaan en vragen naar iemand met die naam, die toevallig ook een kind met zich meehad?! Goed gedaan Lies, echt slim, sprak ze tegen zichzelf. Hier wortel schieten was echter ook geen optie. Toch maar aan een receptioniste vragen of ze de telefoon kon gebruiken, leek haar het beste. Met nieuwe moed baande ze zich dan ook een weg richting receptie. Plots hoorde ze haar naam.

‘Lies, hier. Goddank dat je wat vroeger bent!’

Het was David en hij had een kleuter van hooguit 2j in zijn armen. Het was een mollig meisje met ravenzwart haar en grote, angstige kijkers. Haar duim ging op en neer in haar mond.

‘David, wie … ?’ begon ze toen ze bij hem aankwam.

‘Hier, dit is Sophia. Andreas zei dat ze dringend in bed moest. Dit is de sleutel van zijn suite. Zorg goed voor haar! Ik moet vlug door voor Isabelle haar klauwen helemaal in Andreas zet.’

Hij was verdwenen in de mensenmassa voor ze het door had. Daar stond ze dan met de peuter in haar armen.

‘Hé meisje, zullen we maar eens zien of we jouw bed kunnen vinden?’

Het kind legde haar hoofdje tegen haar schouder, alsof ze wou zeggen : ‘Dat is het beste plan dat ik vandaag al gehoord heb!’.

 

Verdomme David, wat heb je me toch aangedaan, vriend, dacht Andreas terwijl hij in de richting van zijn suite liep. Hij moest toegeven dat die Isabelle vlot Grieks praatte, maar de manier waarop ze naar hem keek, hem uitdaagde. Hij schudde zijn hoofd, het zou moeilijk worden om haar van zich af te houden, niet dat hij het niet leuk vond dat hij duidelijk nog goed in de markt lag, maar toch, hij moest denken aan Sophia. God, wat mistte hij Elana. NEE, hij mocht niet aan haar denken. Zuchtend deed hij voorzichtig de deur open van zijn kamer. Het licht liet hij voor wat het was, anders zou zijn dochtertje wakker worden. Hij deed zijn schoenen en sokken uit en liep op blote voeten richting Sophia, terwijl hij zag dat ze vredig sliep, trok hij zijn das uit en knopte zijn hemd open. Hij was doodmoe en de echte conferentie was nog niet eens begonnen!

‘Wat doe ik jou toch allemaal aan?’ fluisterde hij tegen zijn kind. ‘Ik was beter in Griekenland gebleven. Elana zou mij vermoorden als ze wist dat …’

Nee, verdomme, niet aan denken. Nijdig op zichzelf trok hij zijn hemd uit. Zijn broeksriem en broek volgde, waarna hij alles gewoon op een zetel smeet.

‘Tijd om te gaan slapen, ouwe. Morgen weer een dag.’ zei hij tegen zichzelf.

Op de tast zocht hij het bed en toen hij het dekbed wou opheffen, voelde hij een lichaam. Het was een vrouw, wat deed zij hier?

Wat had ze het plotseling koud, verdwaasd keek ze op. Babs had zaterdag gewoon te veel gepraat over die hunk, George-weet-ik-veel, nu droomde ze al over hem! Ze voelde namelijk twee handen aan haar schudden en zag een haast volledige naakte man boven haar hangen. Veel kon ze er niet uit opmaken, maar de contouren waren veelbelovend. Waarom schudde hij haar zo en wat zei hij toch? Ze schrok wakker. Die man was echt! Ze knipte het nachtlampje aan en schoot recht.

‘Excuseer, ik …’

Fuck, wat was deze man knap. Op zijn toch wel gespierde torso stonden donker haartjes, wat zou ze …

Verschrikt keek ze naar zijn gezicht. Hij had haar reactie gezien.

‘Sorry, Andreas? Mr. Georgoulis?’

Ze struikelde over zijn naam hoorde hij, maar die “juist wakker geworden in een vreemd bed” – look stond haar wel, besloot hij.

‘Zeg maar Andreas.’ liet hij haar weten terwijl hij zijn hand uitstak. ‘Jij bent Lies?’

Ze knikte, bang om iets te zeggen en nam zijn hand aan zonder echt te kijken. Ze voelde dat zijn ogen haar scanden, geen onaangenaam gevoel, maar toch, David zou woedend zijn. Ze liet dan ook meteen zijn hand los, struikelde in haar haast uit bed.

‘Het spijt me, ik wou echt niet in slaap vallen. Het was hier alleen zo stil nadat Sophia sliep en het werd steeds later en het bed was zo uitnodigend.’

Was hij nu met haar aan het lachen? Had ze iets verkeerd gezegd? Haar Grieks was hooguit een beetje aan de roestige kant, maar ze zou er toch wel iets van moeten kennen.

‘Het is oké, Lies. Het spijt me ook. Het was niet de bedoeling dat het zo laat ging worden. Isabelle was echter nogal, euh, aanwezig.’

Bij dat laatste keek hij geërgerd? Ongelooflijk! Had Isabelle geprobeerd hem meteen te verleiden? Hij had een dochter en was waarschijnlijk getrouwd. Wacht, wat had Babs ook weer gezegd? Single? Ze schudde haar hoofd. Had ze maar gegoogled en doorgevraagd bij David!

‘Ik ga maar.’ zei ze. ‘Je wil vast slapen. Nogmaals mijn excuses, het zal niet meer gebeuren. Ik hoor wel wanneer je me nodig hebt.’

Vlug trok ze haar instappers aan en voor hij het wist, was ze verdwenen. Met een glimlach op zijn gezicht stapte hij in bed en viel in slaap tussen de lakens die geurden naar deze bizarre babysitter.

 

De volgende dag zat ze nog geen seconde aan haar bureau toen David haar naam brulde. Ze kromp in elkaar. Andreas moet hebben verteld dat ze in slaap was gevallen tijdens de job! Met een bang hart liep ze in de richting van het kantoor van haar baas. Zonder echt op te letten stoof ze binnen.

‘Sorry David, ik beloof echt dat het …’

Midden in haar zin bleef ze hangen, Sophia liep waggelend rond en Andreas keek vol liefde toe. Wat zou ze willen dat hij zo naar haar keek, flitste het door haar hoofd. Hij had haar in de gaten, ook al hield hij zijn ogen op Sophia. Wat zou er toch in haar omgaan, vroeg hij zich af, toen hij zag dat ze lichtjes haar hoofd schudde alsof ze zichzelf een vermaning gaf. Hij stond op. Hij had helemaal geen tijd hiervoor.

‘Ik wil dat je vandaag op Sophia past. Rond 2u verwacht ik terug te zijn. Gaat dit lukken?’

Het was alsof hij haar een klap verkocht.

‘Natuurlijk lukt me dit.’ beet ze hem haast toe.

Ze nam Sophia, die meteen haar armpjes rond haar deed, op en liep weg. Gaat dit lukken, mompelde ze kwaad. Haar collega’s op kantoor keken haar allemaal raar aan.

‘Gepromoveerd?’ hoorde ze Isabelle smalend vragen.

Ze had echter geen zin om te reageren en ze liep naar de stagiaire.

‘Kaat, kan jij mijn telefoontjes afhandelen vandaag? En de brieven vertalen die in mijn vak liggen. Het zijn allemaal redelijk basic dingen, dus ik heb er het volste vertrouwen in dat dit je lukt.’

Ze zag Kaat groeien en kneep nog even extra in haar schouder.

‘We gaan naar de speeltuin.’ zei ze tegen de kleine spruit in haar armen terwijl ze naar buiten liep. Iedereen bleef haar verbouwereerd nakijken.

Daar aangekomen had ze Sophia in de zandbak gezet en terwijl ze vrolijk samen speelde met een paar andere kindjes, gingen haar gedachten naar Andreas. Ze had zich toch geëxcuseerd gisteren? Waarom reageerde hij dan zo bot? En David had niets gezegd, juist haar naam gebruld, dus die wist het vast en zeker ook. Ze was toch ook maar een mens! Ze was moe. Ze werd oud. Zaterdagnacht zat nog steeds in haar kleren. Waarom trok ze het zich toch allemaal zo aan?

‘Je lijkt wel een puber.’ zei ze luidop tegen zichzelf.

Een mooi, halfnaakt lichaam en je gaat overstag. Groei op! Toch zou ze dit vlug gewoon kunnen worden, besefte ze toen Sophia breedlachend naar haar zwaaide.

‘Waar is die mama van jou toch, liefje? Hoe kan ze het goedkeuren dat jouw vader je zo maar dumpt bij een vreemde en je overal mee naartoe sleurt? Dit is toch geen leven voor een opgroeiend kind!’ verzuchtte ze.

De tijd ging vlug voorbij en ze besefte dat ze niets te eten had voor Sophia. Ook dat nog! Wat at een kind van rond de 2 jaar?

 

Ondertussen probeerde Andreas bij de les te blijven. Hij was hier om contacten te leggen met andere bedrijven. Firma’s waar hij goeie, internationale deals mee kon sluiten. Hij moest dit goed doen of hij ging over kop. Het kon hem zelf eerlijk gezegd weinig schelen, maar hij moest rekening houden met zijn personeel en hun gezinnen, met Sophia. De crisis in zijn land was hem totaal ontgaan, hij had het te druk met Elana. Zijn charmante, knappe Elana. Wat leek Sophia al goed op haar! Hij wreef over zijn gezicht en probeerde zich te focussen op het gekwek van Isabelle. Ze trok heel wat mannen aan van goeie bedrijven. Helaas was het moeilijk om in te schatten of ze nu kwamen voor zijn bedrijf of voor de vrouw naast hem. Nog even doorbijten, ouwe en dan nog dat interview met een of andere journaliste. Wat was haar naam ook al weer? Barbara nog-iets? Hij zuchtte. Hij hoopte dat zijn kleine meid een leukere tijd had, dacht hij terwijl hij zijn hand uitstak naar weer een man die volgens Isabelle de moeite waard was om mee te praten.

 

Een lichtbruine boterham met  La Vache qui rit en een appelsapje was het geworden. Waarschijnlijk niet de beste maaltijd ooit, maar Sophia had er duidelijk van genoten. Rond 13 uur had ze haar dan in het bedje gelegd en ze was meteen rustig in slaap gevallen. Lies had naar haar staan kijken terwijl ze nadacht over haar eigen kinder- en manloze leven. Ze was reeds de dertig voorbij en eerlijk, ze had er nooit bij stilgestaan, maar nu ze optrok met dit schattig ding begon het wel te kriebelen. Zuchtend naam ze haar leesboek en ging zitten in een van de zetels. Over sommige zaken kon je alleen maar dagdromen.

Het leek wel alsof ze nog maar juist aan het lezen was toen ze de deur van de hotelkamer hoorde opengaan. Andreas kwam binnen en nog voor hij goed en wel bij haar was, zei ze : ‘Zoals je ziet is het me gelukt. Ik ben nog steeds wakker en Sophia heeft het overleefd. Ze ligt nu te slapen, spelen kan immers vermoeiend zijn!’

Ze had ondertussen haar boek weggestopt in haar tas, dus ze was klaar om weg te gaan.

‘Geniet van je middag en avond, tot wanneer je me weer nodig hebt!’

Ze was bijna aan de deur toen hij sprak.

‘Is het mogelijk om vanavond terug te komen? Ik ga uit eten met een journaliste. Het zou laat kunnen worden dus misschien kan je Sophia mee naar jouw huis nemen? Dan hoef je niet bang te zijn …’

Wat dacht die vent eigenlijk wel? Betekende zijn dochter dan niets voor hem? Laat kunnen worden, hij wou neuken ja. Waarom was ze zo kwaad? Hij was haar man niet.

Terug rond 19u?’, onderbrak ze hem.

Hij knikte.

‘Oké, tot dan!’

Ze holde haast de kamer uit.

 

Ze was te laat! Nadat ze haast uit het hotel was gevlucht, was ze nog naar kantoor gegaan. Kaat had al haar werk goed opgevangen en daar was ze dankbaar voor. Er waren echter ook heel wat telefoontjes binnengekomen en die mensen had ze allemaal zelf moeten terugbellen. Het gevolg was dat ze het uur uit het oog verloren was. Ze was meteen richting het Radisson Blu Royal Hotel gelopen zonder iets te eten of iets anders aan te trekken. Nu stond ze zenuwachtig te wachten op de lift, zich er niet van bewust dat haar vriendin een paar meter verder aan de bar zat te wachten op Andreas Georgoulis. Aangekomen aan de suite haastte ze zich naar binnen. Wat ze daar zag liet haar naar adem happen. Andreas zat op het bed met Sophia op zijn schoot. De manier waarop het kind speelde met zijn das en hij tegen haar bezig was, dat was liefde. Hij was een goeie papa, op zijn manier. Ze kuchte, hij keek geschrokken op en Sophia reikte meteen met haar armpjes naar haar toen ze haar zag.

‘Het spijt me dat ik te laat ben.’ bracht ze uit terwijl ze het kind overnam.

Hij zei niets, maar keek hen beiden aan. Had hij gehuild? Hij bleef stil terwijl hij zijn kostuumvest aantrok en zijn das goed legde. Hij liep nog wat heen en weer en toen hij klaar was, keek hij haar aan. Zijn stem was rauw toen hij sprak.

‘Bedankt, ik zie jullie morgen op kantoor bij David.’

Hij aaide Sophia over haar hoofd en plantte een kus op haar voorhoofd, het kind kirde en greep naar zijn das. Alsof het de normaalste zaak van de wereld was, gaf hij daarna Lies ook een kus op haar wang. Beeldde ze zich het in of bleven zijn lippen net iets te lang rusten? Voor ze het wist stond ze hem verdwaasd na te kijken. Ze bleef alleen achter met Sophia.

 

Terwijl hij gezwind de trappen af liep, moest hij lachen. Het was natuurlijk gekomen, een kus op haar blozende wang. Het parfum dat ze droeg, had hem overmoedig gemaakt. Hij had zijn gezond verstand verloren en zijn lippen waren net iets te lang blijven hangen. Elana zou hem uitlachen. Hij leek net een tiener. Met zijn veertig jaar dan wel een hele oude! Hij kon er niets aan doen, ze had iets die vrouw. Sinds het moment dat ze wakker werd in zijn bed, de manier waarop ze sprak, steeds verontschuldigend en twijfelend, … Waarom zou ze zo weinig zelfvertrouwen hebben? Ze was knap, ze sprak vloeiend zijn taal en Sophia was duidelijk al dol op haar. Hij schudde zijn hoofd. Hij zou David aanspreken. Deze vrouw zou het congres een stuk aantrekkelijker maken dan die kwetterende wannabee van een Isabelle. Wat haatte hij dat soort vrouwen. Hij zou nooit begrijpen wat andere mannen zagen in zulke mensen. Hij hoopte maar dat die journaliste Barbara er ook zo geen bleek te zijn! Hij zou het vlug genoeg ondervinden, dacht hij, toen ze op hem afkwam.

 

Onnozele tiener, berispte ze zichzelf. Het was maar een kus uit een soort van beleefdheid of gewoonte. Sophia bewoog ongeduldig in haar armen. ‘Papa.’ zei ze terwijl ze wees naar de deur.

Inderdaad lieve meid, papa is weg. Ze wreef over haar hoofdje en terwijl ze de tas nam met allemaal spullen voor het kind vroeg ze zich af, waar is je mama? Is ze ook weg? Waarheen dan? En waarom huilde Andreas? Veel te veel vragen. Ze moest zich maar niet bemoeien. Hij was een volwassen vent. Hij deed maar. Vrijdag was ze van hem vanaf! Dan kon ze eindelijk weer zijn wie ze was, een tolk in plaats van een overjaarse puber die babysitter speelde! Met Sophia voor zich uitdribbelend, verliet ze de suite en het hotel, nog steeds niet wetend dat het Babs was die haar tentakels probeerde uit de slaan naar Andreas.

Het was acht uur en alles was rustig op haar appartement. Sophia lag wederom uitgeteld in bed en zij, zij kon lekker wegdromen met haar Bouquet. Ze hoopte alvast dat de hoofdrolspeelster daar de man kreeg die ze wou!

Nog maar juist makkelijk geïnstalleerd in haar zetel met een glaasje wijn hoorde ze de biep van haar GSM. Nieuwsgierig opende ze het berichtje, het was Babs.

‘Rara, met wie zit ik op restaurant? Ik had je toch gezegd dat het mij ging lukken! 🙂 Hij is nog heter in het echt en zo charmant! Hoe bevalt het babysitten? B. x’

Natuurlijk, hij had gezegd dat hij ging dineren met een journaliste. Ze had het kunnen weten! Dom wicht! Babs en Isabelle leken in vele opzichten op elkaar, al zouden beiden het ontkennen. Alle mannen draaiden ze zo rond hun vinger en als ze er genoeg van hadden, liepen ze weg. Wat moest ze terugsturen? ‘Ik weet het, ik zag hem halfnaakt?’ Nee, ze zou het cool spelen, Andreas was haar “baas”. ‘Geniet van je avond, babysitten valt goed mee, schat van een kind! L. x’

Zo, dat had ze goed gedaan. De uren vlogen voorbij en voor ze het wist, was het tijd om te gaan slapen. Blijkbaar was haar boek erg boeiend geweest want ze had een sms gemist.

‘Reken maar van YES, what a night en hij is nog lang niet voorbij! B’

Ik hoop dat hij de moeite waard is, was het enigste wat ze nog kon denken, voor ze in een rusteloze slaap viel.

 

Wat had hij een hoofdpijn. Gisteren had hij veel te vlug en veel te veel gedronken. Hij had meteen door wat ze wou, ze wou geen aparte kijk op de man achter de naam, ze wou zijn lijf. En God, hij had het haar bijna gegeven! Het vreemde was echter dat niet Elana voor zijn ogen was verschenen, maar Lies. Hij kende haar nauwelijks, hoe kon ze dan toch zo’n effect op hem hebben? Hij moest David vragen of hij haar niet kon krijgen als tolk. Dan kon hij met haar praten, haar leren kennen en hopelijk … Hopelijk was ze zoals de meeste vrouwen, uit op geld en uit op zijn lijf. Als het zo was, kon hij haar makkelijk vergeten. God, wat miste hij Elana. Ze was zo simpel en zo puur geweest. Hij had meteen geweten wat hij aan haar had. Ze had hem daarnaast ook nog eens de mooiste geschenken ooit gegeven, haar hart en kleine Sophia! Met een zucht kroop hij uit bed. Eerst maar douchen en dan naar het kantoor van David gaan. Tijd om op zijn strepen te staan en zijn “plan” uit te voeren, maar natuurlijk ook om zijn kleine meid te zien.

 

Ze voelde zich uitgewrongen, nog nooit had ze zo slecht geslapen na een paar sms’en van Babs. Meestal was ze gewoon een tikkeltje jaloers, maar ze vond het fijn voor haar. Gelukkig had ze Sophia om haar af te leiden. Misschien moest ze vandaag maar gewoon naar Antwerpen, naar de zoo, gaan met die kleine meid. Andreas kon dan doen en laten wat hij wou en zij had geen tijd om over hem na te denken. Plus het zou geweldig leuk zijn om alle dieren te herontdekken door de ogen van een bijna tweejarige. Ja, het lag vast, straks even langs kantoor om David, en helaas ook Andreas, op de hoogte te stellen en dan de trein nemen. Haar dag begon er al iets zonniger uit te zien, vond ze toen ze Sophia in bad stopte.

Aangekomen op kantoor, vond ze dat iedereen er nogal zenuwachtig en gespannen uitzag. Echt tijd om zich af te vragen waarom had ze echter niet, want ze hoorde Andreas en haar baas tegen elkaar roepen. Slechte timing! Het werd nu of nooit en Sophia koos voor nu. Ze dribbelde vrolijk richting de stem die ze herkende en riep : ‘papa, papa.’

Er zat voor Lies dus niets anders op dan haar te volgen. De spanning was tastbaar toen ze binnenstapte in het overbekende bureau. David keek kwaad en Andreas terneergeslagen en moe. Haar hart kromp in elkaar, hij had duidelijk een vermoeiende nacht achter de rug! Was ze maar zoals die kleine spruit. Ze bleef vrolijk rondlopen en probeerde de aandacht te trekken  van haar papa. Het lukte haar maar half, want Lies merkte dat hij en David een blik wisselden terwijl hij Sophia opnam. Nog voor ze kon zeggen wat haar plannen waren voor de dag zei haar baas : ‘Lies, Andreas wil dat jij vandaag meegaat naar de conferentie als tolk. Hij zou het appreciëren als jij hem ook iets laat zien van de stad.’

Wat? Nee! Ze had geen zin in een volledige dag met hem! Hij bedroog zijn eigen vrouw, liet zijn kind steeds achter. Nee, ze dacht er niet aan.

‘Dat zal moeilijk gaan David. Sophia heeft me nodig.’

‘Daar wordt voor gezorgd. Ik kan Kaat vragen om een dag op haar te passen. Dit is toch wat je …’ ‘Zijn jullie nu helemaal?’ onderbrak ze haar baas. ‘Je kan een kind niet zo maar steeds bij gelijk wie dumpen!’

Ze keek Andreas boos aan.

‘Ik kan trouwens niet naar die conferentie. Ik heb geen idee van wie er juist allemaal aanwezig is of wat het bedrijf van hem inhoudt. Ik was MAAR de babysitter deze week. Wel, de oppas heeft een uitstekend plan! De zoo van Antwerpen en daar gaan we nu ook naar vertrekken. Dat is wat ik kwam zeggen.’

Ze liep op Sophia en Andreas af en nam haar op.

‘Misschien kan je jouw journaliste bellen om de stad te bezichtigen samen?’ beet ze hem toe. “Je hebt een ganse dag! Je hoeft ons niet terug te verwachten voor 19u!’

Tegen de peuter zei ze : ‘Zeg maar dag tegen papa. Wij gaan naar de diertjes.’

Het kind, zwaaide enthousiast, zich nergens van bewust en kirde : ‘diertjes zien!’.

Voor er ook maar iemand iets kon zeggen, was Lies met haar in de buggy op weg naar buiten. Inderdaad, diertjes zien, dacht ze terwijl ze het eigenlijk wou uitschreeuwen.

 

De dag was voorbij gevlogen. Eenmaal aangekomen aan de zoo was het moeilijk om niet even uitgelaten te reageren als die kleine meid die haar écht overal heen sleurde. Het was prachtig om zien hoe ze reageerde. Lies had dan ook regelmatig kiekjes staan nemen en zich een paar keer laten overhalen door mensen om samen op de foto te gaan met die wolk van een dochter. Ze schudde nog steeds haar hoofd als ze daar aan dacht. Hoe konden de mensen nu denken dat zij de moeder was? Ze zou het eerlijk gezegd wel willen zijn, bedacht ze. Die kleine uk had zich al iets te vlug in haar hart genesteld. Een gave die ze waarschijnlijk had van haar vader. Wat zou het moeilijk zijn om haar binnen minder dan drie dagen niet meer te zien, echt nooit meer!

Ze moest er maar niet aan denken, mijmerde ze, terwijl de taxi voor het Radisson Blu Royal Hotel stopte. Sophia was opnieuw in slaap gevallen, zag ze. Haar terug wakker schudden, durfde ze niet dus ze nam haar in haar armen, legde haar voorzichtig in de buggy en liep richting de lift. Aangekomen aan de suite besefte Lies echter dat het onmogelijk was de deur te openen zonder dat Sophia wakker zou worden. De uk had immers de sleutel in haar handjes. Sorry, kleine meid! Het kind werd wakker toen ze haar aanraakte. Alsof ze een klein aapje was, slingerde ze zich rond Lies haar nek en heup en fluisterde ze : “mama.” alvorens haar hoofd neer te leggen en verder te slapen in haar armen.

Lies bleef even als verlamd staan. Dit had ze echt verkeerd verstaan! Ze was moe, net zoals dit kleine mensje, en ze verbeelde zich dingen. Ze opende de deur en besloot dat ze heel vlug Sophia aan Andreas zou geven en naar huis zou gaan.

Hij zat in een van de fauteuils die de suite rijk was. In zijn hand had hij een whiskyglas. Hij zag er moe uit, zo ongeschoren. Deze look stond hem echter goed. Door de jeans en shirt die hij droeg, leek hij zelfs uit een of ander blad te komen. Ze moest zich maar focussen op iets anders. Stick to the plan, vermaande ze zich!

‘Hier zijn we dan papa.” zei ze, gemaakt vrolijk. ‘We zijn moe, maar het was leuk! Ik ben meteen weer weg. Ik leg Sophia gewoon even in haar bedje. Ze is echt volledig uitgeteld.’

Lies ratelde maar door en probeerde het meisje zo voorzichtig mogelijk neer te leggen zonder haar te wekken. Daardoor had  ze niet door dat Andreas achter haar was komen staan. Ze schrok dan ook duidelijk toen ze zich omdraaide.

Hij keek haar aan, zag hoe ze lichtjes sidderde en begon te blozen terwijl hij haar aankeek. Hij had geen idee wat ze deze morgen probeerde te insinueren, maar hij was er meer dan zeker van dat ze hem wel zag zitten.

‘Ik, euh, ik ga maar een keertje. Ik ben moe en morgen is er al weer een oppasdag!’

Ze lachte. Eerder zenuwachtig of bang, zag hij. Ze glipte in ieder geval weg. Nee! Hij wou het zichzelf bewijzen. Hij greep haar arm en trok haar tegen zich aan. Ze stond verstijfd, maar toen hij zich langzaam naar haar toe boog, zag hij reactie. Haar ademhaling werd gejaagder, ze rilde en haar lippen weken een beetje uit elkaar. Hebbes, dacht hij, toen hij zijn mond op de hare plantte. Wat hij echter niet had verwacht, was dat ze zich los wrong en hem een klap op zijn wang gaf. Hij schrok, zij duidelijk ook. Het enige wat hij nog meenam waren de volgende woorden voor ze wegliep : ‘jij schoft!’

 

Ze had het kunnen weten. Deze morgen had ze hem op zijn plaats gezet en zijn plannen gedwarsboomd. Ze had er voor gezorgd dat hij nu nog meer zijn ego wou herstellen. Hij kreeg waarschijnlijk iedere vrouw in zijn bed. Niemand wist waarschijnlijk van Sophia of van zijn vrouw! Geen wonder dat ze hem had laten zitten, maar waarom had ze haar kind dan niet meegenomen? Had hij haar bedreigd? Ze schudde haar hoofd. Ze moest kalm worden. Nog hooguit twee dagen en dan hoefde ze hem nooit meer te zien. Dat moest lukken, toch? Ja, dat ging lukken, voor Sophia! Voor die arme, kleine meid.

 

Hij wreef zich nog een keertje over zijn kaak. Hij had zich duidelijk vergist, grinnikte hij. Ze was duidelijk anders dan de anderen. Geen enkele vrouw had hem ooit een slag gegeven nadat hij hun kuste. Nee, de meeste waren als was in zijn handen. Enkel Elana had hem doen werken, maar ook zij had hem nooit een klap verkocht. In ieder geval niet zo’n harde, al hield ze wel van een tik hier en daar. Lies was duidelijk geschrokken. Was ze bang van hem? Ze spuwde haast vuur toen ze hem verweet. Eigenlijk zou hij blij moeten zijn. Ze had hem het bewijs gegeven, ze was niet geïnteresseerd in zijn lijf. En waarschijnlijk ook niet in zijn geld, want anders had ze hem geen extra reden gegeven om haar te ontslaan of te gaan klagen bij David. In slaap vallen tijdens het werk, je baas slaan. Er waren er al voor minder de laan uitgestuurd! Toch zou hij het niet doen. Hij zou er echter wel voor zorgen dat ze naar hem moest luisteren. Hij wou gewoon te weten komen waarom ze zo had gereageerd. Wat was er ooit gebeurd met jou, Lies?

 

Op haar appartement aangekomen, besefte ze pas wat ze had gedaan. Ze had een “klant” en tevens een vriend van David geslagen. Echt een harde klap gegeven! Waarom? Hij had haar willen kussen. Ze had gewoon ‘nee’ kunnen zeggen en praten of weggaan. Nee, ze had hem een mep verkocht. Als ze ooit iemand had moeten slaan dan was het Matthias wel. Hem had ze vertrouwd, hem alles gegeven wat ze had en hij, hij had gelogen en bedrogen. Al vijf jaar was hij getrouwd en daarvan was zij al drie jaar zijn vaste vriendin, een maîtresse zonder dat ze het wist. Verdomme! Ze schreeuwde het uit en begon te huilen. Ze had die domme oppastaak nooit mogen aanvaarden.

 

De volgende dag liep ze meteen naar David toe. Ze hoopte dat ze Sophia zomaar zou kunnen oppikken en weggaan. Helaas, toen ze binnenliep in het bureau zag ze enkel haar baas zitten.

‘Je bent ontslagen.’ zei hij zonder op te kijken van een dossier.

Ze schrok, wat had Andreas gezegd?

‘Nu ja, toch voor vandaag.’ hing hij er haast achteloos achter.

Hij had duidelijk niet door dat ze een kleine hartverzakking had!

‘Ik geloof niet dat ik je begrijp. Hoe bedoel je? Ik ben ontslagen voor een dag?’

‘Ik bedoel, vandaag kan je gewoon vertalen, afspraken maken, Kaat coachen, … Je echte job doen dus.’

Hij keek op en fronste zijn wenkbrauwen.

‘Ben je wel oké, Lies? Je ziet er een beetje bleekjes uit.’

‘Alles goed, beetje moe. Wie let er dan op Sophia? Andreas moet toch …’

‘Andreas wou deze dag samen zijn met zijn dochter. Het leven kan soms kort zijn. Hij weet dat maar al te goed, eerst zijn ouders, dan Elana.’

Als hij zijn handen thuis zou houden, zou hij nog een kans maken bij Elana. Lies zei het niet hardop, maar ze had het graag naar zijn hoofd geslingerd. Het enige wat ze echter deed was knikken ter bevestiging en naar haar eigen desk wandelen.

Haar bureau lag vol met post-its, vertalingen en andere documenten. Ze zuchtte. Plots leek al het werk dat er lag en veel te hoge berg om te beklimmen. Ze mistte Sophia nu al! Eens haar pc opgestart en een paar telefoontjes verder, was Lies echter weer compleet zichzelf. De berg verdween dan ook langzamerhand en ze besefte dat Kaat een zeer efficiënte en goeie vertaler in spé was. Ze besloot haar en haar stagementor te mailen. Dat was wel het minste wat ze voor haar kon doen! Ze opende haar mail en zag meteen dat Babs er haar een paar had gestuurd. Ze scrolde en zag voornamelijk van die onnozele kettingbriefachtige dingen staan. Plots viel haar oog echter op iets totaal anders.

‘Babs – Avondje met  … Georgoulis :)’ las ze mompelend.

Ze had echt geen zin in het lezen over de wilde nacht tussen Andreas en haar vriendin. Als ik er echter niet op reageer gaat ze bellen om af te spreken. Live, in geuren en kleuren hoefde nu ook weer niet perse, dacht ze. Lies was zo in strijd met zichzelf dat ze niet eens doorhad dat haar baas voor haar stond tot hij kuchte. Ze schrok!

‘Ik dacht dat ik je maar even moest laten weten dat iedereen al lang naar huis is en dat ik nu ook wel vind dat het genoeg is voor vandaag.’

Ze keek rond en inderdaad. Ze was zo bezig geweest met het werk of was het met die mail? Ze had toch geen uren zitten staren naar dat ene zinnetje?

‘Ben je zeker dat alles in orde is, Lies? Je leek nogal afwezig vandaag en ik heb de indruk dat het tussen jou en Andreas niet zo vlot. Of ben ik verkeerd?’

‘Nee, alles is in orde.’ loog ze vlotjes. ‘Gewoon moe. Sophia is nogal actief en Andreas … Wel ja, hij maakt euh, late avonden. Na het weekend ben ik weer helemaal mezelf. Gewoon nog even doorbijten.’ Ze sloot haar pc af, blij dat ze niet meer moest beslissen of ze de mail nu wel of niet zou lezen.

‘Tijd om naar huis te gaan!’ zei ze zomaar.

Ze nam haar jas en tas en liet David achter. Vanavond zou ze eens vroeg gaan slapen en wat de mensen rondom haar vannacht al dan niet deden, kon haar niet deren.

 

“Lies”, Sophia leek haar wel overal te zien waar ze gingen. “Lies” wees ze dan vrolijk. Helaas was zij het nooit en iedere keer had Andreas het steeds moeilijker om geduldig uit te leggen dat ze vandaag alleen was met hem, met papa. Lies, papa en papa, Lies waren de enige antwoorden die hij kreeg. Die vrouw had niet alleen hem ingepalmd, maar ook zijn dochter. Hoe kon hij haar uitleggen dat Lies maar voor even was en hij voor altijd. Nu ja, voor zolang als hij samen kreeg met haar. Hij zuchtte! Hij had nooit moeten luisteren naar David. Zijn hulp was goed bedoeld geweest en hij had effectief een paar goeie contracten in de maak die zijn bedrijf terug op de kaart zouden zetten, maar hij was blijkbaar vergeten dat vrouwen niet meteen meer zijn sterkte kant waren. Elana hield altijd alle andere vrouwen af, niet omdat ze hem niet vertrouwde, maar omdat hij het beu was. Ze wilden steeds wel iets en ze deden de gekste dingen om zijn aandacht te krijgen. Er was echter al jaren maar één vrouw voor hem geweest, Elana. Zij had echt alles gedaan gekregen van hem. Nu kon het hem eerlijk gezegd allemaal maar weinig meer schelen. Isabelle kon flirten wat ze wou, zelfs Babs had alles uit de kast gehaald en akkoord met haar had het weinig gescheeld, maar niets of niemand had zijn aandacht zo getrokken als Lies. Nu had hij het op de een of andere manier verbrod met haar. Haar woorden waren duidelijk : ‘Jij schoft.’

Ze stak hem ook van alles door over die journaliste. Hij zou het wel nooit weten. Morgen zou hij immers de contracten echt bezegelen en uit eten gaan met David, ergens kindvriendelijk. De volgende dag ging hij dan terug naar Griekenland. Alleen terug, maar toch, hij had goed nieuws voor al zijn werknemers en daar kon hij toch wel fier over zijn.

 

Ze had zich verslapen. In haar volledige carrière had ze zich nog nooit te laat gemeld op haar werk. Ze liep dan ook gehaast het kantoor binnen en stormde naar het bureau van David.

‘Sorry.’ ze hapte naar adem van het rennen. ‘Ik heb mijn wekker niet gehoord en …’

‘Geen enkel probleem. Je gaf het gisteren zelf al aan. Je was moe.’

David keek glimlachend naar haar op. Hij zat op de vloer samen met Sophia, omgeven door poppen. Ze kon niets anders dan lachen! Haar baas en poppen, het was een beeld om nooit te vergeten.

‘Doe de deur dicht en kom er bij zitten.’ beval hij.

Nog nagrinnikend deed ze wat er van haar verwacht werd. Ze zat ze nog maar net op de grond of Sophia zat al op haar schoot en omhelsde haar terwijl ze zei ‘Lies!’

‘Hé, kleine meid!’

Ze knuffelde haar stevig terug. David keek haar aan, het was alsof hij wou zeggen, hecht je niet te fel, maar daar was het helaas reeds veel te laat voor, besefte ze. Deze kleine spruit zat in haar hart en zou er nooit meer uitgaan.

‘Waar is Andreas?’ vroeg ze zo nonchalant mogelijk.

‘Hij had een paar contracten en is die nu gaan verzilveren samen met Isabelle. Hij komt Sophia straks ophalen en vanavond gaan we iets eten. Morgen vliegen ze dan terug naar Griekenland.’

‘Morgen al?’ vroeg ze geschrokken.

‘Ja, een baas kan zijn bedrijf niet te lang alleen laten, zeker niet eentje op rand van faillissement. Hij zei trouwens dat het best was als ik je nu wat tijd gaf om afscheid te nemen van zijn dochter. Het geld ligt op mijn bureau in een envelop. En hij vroeg ook, hmm, of je het hem kon vergeven? Wat exact wou hij niet zeggen, maar wel dat jij het zou begrijpen.’

Hij keek haar even recht in de ogen, alsof hij de waarheid zocht.

‘En hij vroeg ook of je soms kiekjes had van de zoo-uitstap? Sophia zou regelmatig “foto” hebben gezegd en jou naam of iets dergelijks.’

Ze slikte.

‘Ik heb er inderdaad, thuis, helaas.’

‘Misschien kan je ze thuis branden op cd en nog brengen?’

‘Oké!’

Ze had eerlijk gezegd geen zin om Andreas nog tegen het lijf te lopen. Zeker nu het duidelijk was dat hij dat ook niet wou. David bleef haar aankijken. Ze schudde lichtjes haar hoofd alsof ze zichzelf berispte.

‘Ik zal straks de foto’s doen, maar kan ik eerst afscheid nemen van Sophia?’

Hij knikte aarzelend. Wat dacht hij? Dat ze iemand anders kind ging ontvoeren? Zag ze er zo schrikbarend uit? Het was duidelijk dat ze in ieder geval niet wat tijd alleen kreeg. Ze nam de kleine meid nog eens extra vast en zei : ‘Dag lieve schat! Speel maar lekker verder met je poppen en David.’ Sophia kneep haar haast te pletter en keek haar aan met de grootste ogen die ze ooit zag.

‘Da-ag Lies!’ zei ze en ze liep naar de dichtstbijzijnde pop.

Voor ze kon beginnen huilen, griste ze de envelop van het bureau en liep het kantoor uit. Ze hoorde haar baas achter zich aankomen.

‘Lies?’

‘Wat?’ beet ze.

‘Ik geloof dat Andreas nog een antwoord verwacht.’

Hij keek haar medelevend aan. Wat zou hij denken? Dat ze het wederom een keertje had gedaan met een getrouwde man? Dat ze dom was? Dat … Ze balde haar vuisten!

‘Zeg hem dat sommige dingen niet aan mij zijn om hem te vergeven. Dat, als hij mij vergeeft voor mijn daden, dat we oké zijn. Zeg hem dat hij moeten denken aan Sophia. Zij verdient twee ouders.’ Nadat ze dat had gezegd, stormde ze naar buiten. Ze was immers bang dat ze zou gaan wenen en dat was geen goed idee!

 

Er waren maar weinig dingen die hij ging missen in België. Als hij eerlijk was eigenlijk alleen David. Hij had veel te weinig tijd met hem doorgebracht, maar dat zou hij goedmaken vanavond. Een echte mannenavond! Nu ja, niet echt, hij had Sophia en aangezien ze meeging, zou het gewoon eten en misschien even natafelen worden. Hij kon natuurlijk Lies nog een keertje aanspreken, maar hij vreesde dat dat geen goed idee was. Niet voor hem, maar ook niet voor zijn dochter. Die kleine meid praatte haast over niets anders meer dan over Lies. Hij zuchtte. Wat maakte hij zichzelf toch allemaal wijs? Hij zou haar het hardst missen, ook al kende hij haar het minst. Misschien had hij beter zelf zijn excuses aangeboden? Hij kon het alleen niet. Hij had geen spijt van de kus. Enkel van de achterliggende reden. Afijn, het was beter zo voor iedereen, de korte pijn! Nog een paar uur en dan was hij ook van Isabelle verlost, schoot het plots door zijn gedachten. Hij werd er meteen iets vrolijker van!

 

Haar pc opstarten om de foto’s te kunnen uploaden, was niet het eerste wat ze deed toen ze thuiskwam. Nee, ze liep regelrecht naar de koelkast en nam de fles wijn er uit. Ze was niet het soort vrouw dat zomaar dronk midden in de dag, maar ergens had ze het wel verdiend. Ze had net afscheid genomen van een vrolijk wezentje dat ze in haar hart had gesloten, misschien zelfs vanaf de eerste dag. Ondertussen was ze nog eens verliefd geworden op de vader. Een man die duidelijk deed alsof hij vrijgezel was, zonder kinderen. Een kerel die dacht dat hij zo maar iedere vrouw kon krijgen terwijl zijn echtgenote ergens op hem zit te wachten. Of misschien ook niet? Anders zou zij toch op haar dochter passen? Dat is toch wat zij zou doen. In haar wereld zou hij er niet zo goedkoop vanaf komen. Ze kromp in elkaar. Ze had hem een klap verkocht en waarom? Voor een kus? Eentje waar ze heel graag op had gereageerd. Ze zou hem toen echt alles willen gegeven hebben. NEE! GENOEG! Ze dronk van haar wijn alsof dat zou helpen haar gedachten te vergeten, te verdrinken.

Ze zou de foto’s op cd branden, nog even geduldig afwachten en dan hopen dat ze alleen nog David zou aantreffen op kantoor. Na het weekend zou ze dan weer gewoon haar werk kunnen doen en verder gaan met haar leven. Misschien kon ze een kat kopen? Iemand die altijd van haar zou houden en zou zitten wachten tot ze thuiskwam. Ze zou er dit weekend nog werk van maken, besloot ze. Zuchtend duwde ze haar pc op, eerst de kiekjes!

Lies had het moeilijker dan ze had verwacht met deze taak. Ze had het lumineuze idee gehad om te kijken naar wat ze nu allemaal had vastgelegd met haar camera. Een voor een waren het leuke en mooie herinneringen aan Sophia. Wat haar echter het meeste raakte waren de beelden waar ze beiden opstonden. Het waren zo’n huiselijke foto’s. Akkoord, ze leken totaal niet op elkaar, maar de manier waarop ze naar elkaar keken sprak boekdelen. Het was zo moeder en dochter! Had Sophia haar daarom “mama” genoemd? Of was ze nu helemaal aan het fantaseren? Had ze dat echt gehoord of eerder gedroomd? Een soort van wishful thinking. Ze dronk het restje wijn op en drukte op “alles selecteren en dan kopiëren naar”. Genoeg getript. Tijd om te doen wat ze moest doen en misschien op zoek gaan naar wat te eten. Zo vroeg wijn drinken, was blijkbaar niet het slimste idee.

 

Eindelijk, de conferentie zat er op! Had hij het aangedurfd, dan zou hij luidop gejuicht hebben. Andreas hield het echter professioneel. Hij bedankte Isabelle zoals het hoorde en zei zelfs dat hij hoopte in de toekomst nog met haar te mogen samenwerken. Holle woorden, maar ze leek ze blijkbaar te slikken als zoete koek. Opdracht volbracht dus en nu was het tijd voor Sophia en zijn goeie vriend David. Aangekomen op het bureau sloeg zijn stemming echter meteen om. Hij was nog maar net binnen of hij hoorde zijn dochter hartverscheurend wenen. Er was iets gebeurd, flitste het door zijn hoofd. Meteen vloog hij naar het bureau. Wat hij daar zag brak zijn hart. Zijn dochtertje zat te schokken op de schoot van David, haar gezichtje was rood aangelopen en de pluche giraf die ze vasthield was vochtig van de tranen. Sussend nam hij haar in zijn armen, David keek hem uitgeblust en dankbaar aan. Terwijl hij de rug van Sophia aaide en haar dicht tegen zich aantrok, vroeg hij : ‘Wat is er gebeurd?’

‘Wel.’ begon David terwijl hij zich in het gezicht wreef. ‘Alles verliep goed, Lies ging weg zonder al te veel drama en jouw dochter leek het allemaal weinig te kunnen schelen. Ze speelde rustig verder en toen zag ze die giraf en vroeg ze naar Lies. Ik negeerde de vraag en probeerde haar af te leiden en ja, ze bleef haar naam zeggen en dat pluche dier tegen zich aandrukken en voor ik het wist, kreeg ik een serenade. Ik heb al alles geprobeerd. Ze lijkt nu te kalmeren dankzij jou.’

‘Wat heeft ze dan gezegd?’

‘Wie? Lies? Niets speciaals, toch niet tegen Sophia. Ik moest jou wel het volgende zeggen. Sommige dingen zijn niet aan haar om jou te vergeven. Je moet denken aan Sophia, zij verdient twee ouders en of je haar vergaf. Ik heb geen idee waar het allemaal op slaat maar, …’

‘Ik ook niet.’ zuchtte Andreas. ‘Althans niet dat eerste stuk. Ik heb Lies proberen kussen, ik wou, ik weet niet wat ik wou, maar ze gaf me een klap, noemde me een schoft en liep weg.’

David schudde zijn hoofd. Het was niet aan hem om te vertellen wat hij vermoedde. Hij besloot meteen dat hij Andreas niet zou vertellen over de Matthias affaire, dat kon hij beter aan Lies overlaten. Hij kon wel proberen om beiden een kans te geven. Meteen verscheen er een glimlach op zijn gezicht! Hij herstelde zich echter vlug en zei : ‘Vrouwen hé, de mooiste, maar meteen ook meest bizarre wezens op aarde. Wat dacht je van wat afleiding? We kunnen naar het park gaan?’

‘Ja, dat gaat aandacht trekken.’ lachte Andreas. ‘Twee mannen en een kind in het park.’

‘Zolang het maar afleidt toch?’ knipoogde David.

Beide mannen begonnen te lachen en Sophia keek verbaasd op, alle traantjes vergeten.

 

Het was ondertussen bijna twee uur. Andreas zou Sophia al lang hebben opgehaald, hoopte ze. Ze zou David vlug de cd geven en terugkeren naar huis. Ze zou het ganse weekend binnenblijven en plannen maken voor die kat die ze plotseling zo dringend wou!

Helaas kwam ze aan in een leeg bureau. Ze wou de cd neerleggen, maar uit het niets hoorde ze Kaat zeggen : ‘Is dat voor David? Die is weg met de heer Georgoulis en zijn dochter. Hij vroeg me om straks af te sluiten.’

Damn you, David, dacht ze.

‘Hij komt vandaag dus niet meer terug?’

‘Nee, hij zei tot maandag en prettig weekend.’

‘Enig idee waar ze heen gingen?’

‘Nee, sorry, maar ik weet wel dat ze rond 18u30 verwacht worden in het Atrium Restaurant. Ik moest reserveren voor drie.’

‘Oké, bedankt.’

Ze stond te twijfelen, de cd hier laten liggen en maandag David aanhoren of hem terug meenemen en onverwacht naar het hotel/restaurant gaan. Beide opties leken haar even erg. Ze kon Kaat vragen het schijfje te brengen, maar dan zou David haar zeker aanzien voor een dom wicht. Nee, ze ging er boven staan. Voor ze zich ook maar kon bedenken, nam ze de cd vast en zei tegen de stagiaire : ‘Geniet van je weekend. Tot maandag!’

Buiten pepte ze zichzelf op, straks gewoon even binnen voor die cd en meteen terug weer weg. Als ze het slim aanpakte, hoefde ze alleen maar David te zien.

 

Gelukkig wist ze hoe David was, dus toen ze iets voor half 7 binnenkwam in het hotel, zag ze hem alleen staan voor het Atrium Restaurant. Eitje! Ze liep vlug op hem af. Het was alsof hij totaal niet verbaasd was dat ze er was.

‘Hey Lies.’ zei hij terwijl hij een kus op haar wang plantte.

‘David. Gelukkig! Hier het digitaal fotoalbum van de zoo voor Sophia. Geniet nog van je avond en tot maandag.’

Ze duwde de hoes in zijn handen en draaide meteen zich om richting uitgang.

‘Liiiiiiiiesssss!’ hoorde ze echter en voor ze het wist kwam Sophia op haar afgelopen.

Shit! Dit was niet volgens plan!

Ze ging op haar hurken zitten en zei : ‘Hey lieve meid, wat leuk om jou nog eens te zien.’

Het kind beaamde dat blijkbaar maar al te graag met een zeer dikke knuffel. Terwijl Lies hier intens van genoot, zag ze dat Andreas ook was aangekomen. Hij zag er nonchalant en tegelijk zeer mannelijk uit in zijn jeans en hemdje waarvan de knoopjes net iets te ver openstonden. Hij was fris geschoren waardoor zijn kaaklijn beter uitkwam. Voor het eerst merkte ze ook de grijze haren. Het werkte gewoon allemaal voor hem, net zoals die donkere ogen die haar ziel leken te doorboren wanneer hij naar haar keek. Ze slikte en ging met haar tong over haar lippen. Ze stond op met Sophia nog steeds in haar armen.

‘Lies.’ zei hij terwijl hij haar een kort knikje gaf.

‘Andreas!’ was alles wat ze er uit kreeg dus David vulde verder aan.

‘Lies kwam de cd brengen met de foto’s van de zoo.’

Hij gaf, een beetje ongemakkelijk leek het, de hoes door.

‘Bedankt.’ was alles wat de Griekse god tegen haar zei.

‘Zullen we binnen gaan?’ vroeg hij aan haar baas, ‘Ik heb een reuzenhonger en ik wil het niet te laat maken met Sophia.’

‘Ja, oké, waarom blijf je niet voor het aperitief, Lies? Je bent hier nu toch?’

David keek haar vragend aan, Andreas eerder woedend? Ze kuchte en zette het kleine meisje terug op de grond.

‘Ik denk niet dat dat een goed idee is. Ik wil jullie mannenavond niet verstoren en Sophia gaat het zo al moeilijk genoeg hebben. Toch bedankt!’

Ze probeerde  voorzichtig haar hand los te krijgen, maar de kleine meid bleef haar vasthouden.

‘Kom op Lies, alleen een drankje, op de samenwerking en de afgesloten contracten.’

Nog voor ze verder kon protesteren zei Andreas : ‘Sophia zou het leuk vinden en ik heb je nog niet kunnen bedanken voor alles.’

Hij keek haar recht aan. Helaas kon ze niets opmaken uit zijn houding.

‘Oké.’ gaf ze toe. ‘Eén drankje!’

Ze volgde de mannen met Sophia aan haar hand en hoopte maar dat ze er vlug vanonder kon muizen. Andreas maakte indruk vanaf het moment dat hij binnenstapte. Alle serveersters leken hun werk te staken, althans dat dacht Lies toch.

‘Gaan jullie anders aan een tafeltje met clubzeteltjes zitten.’ stelde David voor. ‘Dan ga ik bestellen aan de toog. Gin-Tonics iedereen?’

Lies knikte naar haar baas en Andreas bromde ‘Oké en vruchtensap voor mijn kleine meid.’

‘Komt eraan!’ zei hij vrolijk terwijl hij hun verweesd achterliet.

Zijn plan kon in werking treden!

Alsof de kleinste van de groep doorhad dat beiden volwassenen niet goed wisten hoe ze zich moesten gedragen, stak ze een handje uit naar elk van hen. Beiden namen het handje aan en werden opsleeptouw genomen door de tweejarige. Ze liep recht op haar doel af, een tafeltje met drie zetels, verborgen voor de meeste andere aanwezigen. Gelaten liet Lies zich in een van de clubs vallen. Rechtover haar ging Andreas zitten die Sophia op zijn schoot nam. Hij was duidelijk van plan haar te negeren. Ze beet op haar lip en omdat ze niets wou zeggen, keek ze rond. Ze had haast een volledige week in- en uit- het hotel gelopen, maar nooit was het haar echt opgevallen hoe mooi het hier wel was. Ze voelde dat hij naar keek en probeerde het te negeren, maar voelde dat ze toch begon te blozen. Waar bleef David toch vroeg ze zich af. Er was echt bijna nog niemand in de bar of het restaurant en ze moest hier weg. Hij was getrouwd en zij was niet van steen verdomme!

‘Hier zijn we er dan mee.’

Ze had David niet zien aankomen en ze schrok. De manier waarop haar baas keek van haar naar zijn vriend liet uitschijnen dat hij de spanning tussen beide meer dan voelde. Hij had de glazen op het tafeltje gezet en terwijl hij neerplofte in een zeteltje zei hij : ‘Waarop zullen we toasten?’

Toen het stil bleef, beantwoorde hij zijn eigen vraag.

‘Wat denken jullie van internationaal naaktzwemmen?!’

Hij glimlachte.

‘Huh, wat?’ Andreas keek zijn vriend vreemd aan en zij, zij had alleen maar de “wat” opgevangen. ‘Grapje.’ lachte haar baas. ‘Jullie lijken zo afwezig. Is er iets aan de hand?’

Het leek wel alsof beide mannen naar haar keken voor uitleg.

‘Sorry.’ zei ze. Al had ze geen idee waarom zij zich weer moest excuseren. ‘Ik was onder de indruk van het gebouw. Misschien kunnen we klinken op mooie architectuur?!’

Ze glimlachte, althans dat probeerde ze.

Niet zo origineel als het mijne, maar oké, op mooie architectuur!’

‘Op mooie architectuur!’ bromde Andreas terwijl ze allemaal hun glas ophieven en nipten.

Lekker.’ zuchtte David.

De anderen bleven echter stil. Ze stond op het punt om te zeggen dat ze ging vertrekken toen Sophia naar haar toe kwam en aan haar hand trok. Misschien was dat wel een goed idee, wat rondwandelen met haar en dan zich excuseren. Toen ze opstond, zag ze dan ook dat Andreas haast opgelucht ademde.

‘Wij gaan even wandelen.’ zei ze tegen niemand in het bijzonder.

Na een tiental minuten ongeveer vond ze het wel welletjes. Ze wou naar huis! Sophia was een echt schatje en ze zou haar missen, maar het afscheid steeds uitstellen was niet het beste plan, voor niemand trouwens. Samen liepen ze dan ook weer naar het tafeltje waar Andreas en David uitbundig tegen elkaar zaten te praten. Toen ze in de buurt kwam, hoorde ze David vragen : ‘En geen vrouw gevonden die je aanstond?’

Ze geloofde haar oren niet, vroeg hij nu echt op de man af of Andreas zijn vrouw had bedrogen? Alsof het gewoon de normaalste zaak was! Ze kookte van woede en liep op de mannen af. Beiden keken verschrikt op.

‘Ik ga naar huis. Misschien is het beter dat je Sophia even meeneemt naar het toilet of zo.’

Ze keek naar Andreas, maar het was David die reageerde met ‘Hé meisje, zullen wij wat verder wandelen?’

Sophia knikte gretig en stak beide armpjes vrolijk uit. Verraders, dacht Lies terwijl ze beiden uit het zicht verdwenen.

‘Ik ga dan maar… Goeie vlucht en succes nog verder.’

Ze stak haar hand uit. Andreas zette zijn glas op het tafeltje en stond op. Hij negeerde haar hand, maar drukte zijn lippen op haar wang. Ze voelde zichzelf verstijven en ze deed een pas achteruit.

‘Geef Sophia een knuffel van mij.’

Ze nam haar tas en wou vertrekken.

‘Wacht!’

Andreas nam haar arm vast en draaide haar naar zich.

‘Ik wilde je nog bedanken voor alles. Mijn dochter was in goede handen deze week. David had gelijk, je zou een goeie mama zijn.’

‘Kijk.’ zei hij verder toen hij zag dat ze niet reageerde. ‘Ik weet dat ik iets deed dat je stoorde en ik zou kunnen zeggen dat ik er mij voor excuseer, maar dat doe ik niet. Ik heb geen spijt dat ik jou kuste.’

Ze schudde haar hoofd.

‘Hoe kun je dat zeggen? Je hebt Sophia, je hebt een leven in Griekenland. Stelt dat dan niets voor?’

Ze hief haar hand op!

‘Ik hoef geen extra loze woorden, hou die voor iemand anders. Ik hoop echt dat je het in je hart vindt om Sophia het recht te geven op twee ouders. Het gaat jullie goed!’

Ze liep weg. Andreas bleef verdwaasd achter. Over wat had ze het toch? Hij zuchtte en dronk het restje van zijn cocktail uit. Vrouwen! Hij zou blij zijn als hij hier weg was. Op een punt had Lies immers gelijk, Sophia had recht op een normaal leven.

 

Onderweg naar huis kreeg ze een sms. Ze had er geen zin in, maar het zou misschien haar gedachten kunnen verzetten. Ze klikte op het envelopje en zag dat het Babs was.

‘So ready for the WEEKEND 🙂 . Wat een week!!! Morgen een Coasterke? B x’

Ja, bij die week kon ze zich wel iets voorstellen. Babs zou het waarschijnlijk willen hebben over haar nacht met de duidelijk niet zo vrijgezelle Andreas Georgoulis. Wat als ze het niet wist? Ze had duidelijk gezegd single en ze kende haar vriendin, getrouwde mannen waren een no-go. Fuck! Hoe moest ze dit aanpakken? En had ze eigenlijk wel zin in om haar deel van het verhaal te vertellen? Ze wou echt alles zo vlug mogelijk vergeten. Vanaf nu, nu ja vanaf binnenkort, zou ze als een oude vrijster met een kat door het leven gaan. Dat was het plan en daar zou ze zich aan houden! Morgen nog een laatste keer door die zure appel bijten.

Vastbesloten typte ze : ‘Goed idee! Rond 20u? Ga het wel niet te laat maken … L x’

Nog geen minuut later kreeg ze antwoord.

‘Make that the cat wise 🙂 ! Tot morgen!’

Luidop lachend liep ze verder in de richting van haar appartement. Alles zou weer normaal worden.

 

Toen David en zijn dochter bij hem waren, begon hij meteen maar over het eten. Hij zag de vragende blik in de ogen van zijn vriend, maar hij had geen zin om het te hebben over Lies. Sophia moest afgeleid blijven. Hij trouwens ook. Samen zouden ze er nog een leuke avond van maken, besloot hij. Haar vergeten was het beste. Ze wou hem duidelijk niet, ook al sprak haar lichaam een totaal andere taal. Morgen was hij weer thuis. Hij zou beginnen aan zijn leven met zijn kleine prinses, want over een ding waren ze het uiteindelijk toch eens : Sophia verdiende een beter leven. Helaas moest ze het voorlopig maar met één ouder stellen, dacht hij treurig!

 

De zaterdag was tot nu toe voorbij gevlogen. Ze had boodschappen gedaan en nadien was ze begonnen met surfen op zoek naar een kat. Het had even geduurd, maar ze had een, hopelijk, betrouwbare kweekster gevonden. Ze hadden daar juist een nieuwe worp en dat ene kleine, zwart-witte bolletje trok direct haar aandacht. Meteen had ze de koe bij de horens gevat en getelefoneerd. De vrouw was vriendelijk en had heel wat informatie gegeven. Lies wist direct dat dit het gewoon was. Ze sprak af met de eigenares en mocht de volgende woensdag een keertje langskomen om kennis te maken met het katertje dat ze had gezien. Ze was nu al verliefd op dat kleine ding!

Rond zeven uur stond Lies dan voor haar kleerkast. Ze zou gewoon wat aantrekken en hopen dat de avond ook even vlug voorbij ging. Het hoofdstuk Andreas afsluiten was haar topprioriteit. Meteen riep ze zichzelf tot de orde. Niet te veel nadenken, Lies! Ze plukte een jeans uit haar kast en nam en witte tuniek voor erop. Casual en makkelijk. Daarna volgde de make-up en oorringen. Haar voeten gingen in een paar witte pumps en daarna was een tas alles wat Lies nog zocht. Tevreden of niet, het moest er maar mee door en Babs moest er maar op kijken. Grinnikend liep ze haar appartement uit in de richting van de bar. Ja, het leven kon mooi en simpel zijn.

Er was nog niet zo veel volk toen ze aankwam, maar haar vriendin zou Lies steeds vinden. Gewoon de mannen volgen en dan kwam je haar gegarandeerd tegen! Met een glimlach op haar gezicht liep ze op het tafeltje af waar Babs stond te flirten met een van de barmannen.

‘Hi, Babs.’

‘Hé, girlie!’

Barbara gaf haar en knuffel en een kus op de wang.

‘Je ziet er relaxed uit!’

Met andere woorden wat heb je nu weer aangetrokken, dacht Lies.

‘Ja, alles goed en met jou duidelijk ook!’

Ze knipoogde en knikte naar de barkeeper.

‘Ik was juist onze drankjes aan het versieren. Ik wist gewoon dat je ging komen. Twee mojito’s graag!’ zei ze terwijl ze een klap gaf op de kont van de barman.

Lies schudde haar hoofd terwijl hij wegliep.

‘Wat?’ zei Babs. ‘Hij heeft waarschijnlijk al meer meegemaakt. Plus dat was gewoon een voorproefje voor wat er misschien nog kan gebeuren.’

Ongelofelijk!

‘Ik snap niet dat je nog niets bent tegengekomen. Hoe jij de mannen soms aanpakt.’

‘Hè, kom op Lies. Hij is single, ik ook. Leef eens wat! Hoe ging die babysitaffaire trouwens?’

Ja goed, leuk meisje, jaar of twee denk ik. Eikel van een vader. Je kent hem trouwens.’

‘Oh ja?’

Babs’ wenkbrauw schoot vragend de lucht in.

‘Ja, je bent er mee uit eten gegaan en …’ Ze slikte de rest in. “Andreas Georgoulis heet  hij.’

Ze zag verbazing in de ogen van haar vriendin. Het was even stil. Ondertussen bracht de barkeeper hun drankjes. Veel aandacht kreeg hij echter niet meer.

‘Ben je zeker van dat hij het was? Die man is single!’

‘Nee, dat is hij niet. Babs, hij is getrouwd met een kind. Het is een scho …’

‘Ja, misschien heb je wel gelijk. Het legt in ieder geval uit waarom hij me de deur wees.’

‘Hij is idd een scho … Hij heeft wat gedaan?’

Ze leek uit het lood geslagen.

‘Heb je mijn mail niet gelezen? Hij was zeer vriendelijk en charmant tijdens het eten. Reageerde af en toe eens op mijn geflirt. Ik dacht eerlijk gezegd dat het lag aan de taal. Ik spreek geen woord Grieks en hij leek onzeker in het Engels. Hij leek ook vaak afwezig alsof hij aan iemand dacht. Afin, na het eten kon ik hem overtuigen nog iets te drinken en ja, je kent me. Als woorden niet helpen dan gebruik ik maar gebaren!’

Ze lachte.

‘Je hebt echt mijn mail niet gelezen hé?”‘

Schuldbewust knikte Lies van nee.

‘Sorry, ik heb geen tijd gehad.’ Eerder geen zin, dacht ze er achterna.

‘Ja, maakt niet echt uit uiteindelijk. Het komt er op neer dat we aan het kussen geraakten en hij me meenam naar zijn suite. Daar aangekomen had ik mijn haar al los gedaan en mijn schoenen uitgetrokken. Eenmaal binnen begon ik zijn das uit te trekken en ik was halfweg zijn hemd toen hij mij van zich afduwde. Hij zei van alles in het Grieks. Iets van een Lies ofzo. Ik vond het grappig omdat ik, nu ja, ik ken jou. Jij bent de enigste Lies of Liesbeth die ik ken. OH MIJN GOD, je hebt iets met hem? Daarmee dat je weet dat hij getrouwd is.’

‘Wat? Ben je helemaal gek? Ben je vergeten wat er gebeurd is met Matthias en mij? Hoe durf je denken dat ik dat opnieuw zou doen?’

Ze stond haast te schreeuwen voor de hele bar en trilde van woede.

‘Ho, ho, sorry, ik dacht niet na! Sorry.’

Babs nam haar in haar armen en toen stortte ze in. De tranen rolde over haar wangen.

‘Hey meid, ik zei toch al dat het me speet.’

‘Weet ik, maar ik, ik denk dat ik toch verliefd ben geworden.’

Lies vertelde haar het volledige verhaal. Van het in slaap vallen tot de kus, de klap en het feit dat David blijkbaar weet dat Andreas er maar op los neukt.

Nadat ze was uitgepraat en uitgehuild zei Babs : ‘Vanavond drinken we ons lazarus en vanaf volgende week worden we oude vrijsters met een paar katten! Wat denk je?’

‘Ik denk dat we daarop kunnen klinken.’ reageerde Lies.

Wat ze dan ook al lachend deden om nadien nogmaals de ober/barman te wenken. Iets wat ze deze avond nog vaak zouden doen!

 

Hij was blij dat hij terug thuis was. Sophia was eindelijk in slaap gevallen en hij kon verder gaan met uitpakken. Zuchtend dacht hij aan de afgelopen dagen. Het had niet lang geduurd voor zijn dochter begreep dat Lies weg was en weg bleef. Hij was woedend geweest op die vrouw. Dat ze met zijn hart speelde kon hem weinig schelen, maar dat ze zijn prinsesje zo had laten gewennen aan haar, van haar had laten houden. Nee, dat kon hij haar niet vergeven. Mocht ze nu nog in de buurt zijn, zou hij haar eens goed door elkaar schudden! Althans dat maakte hij zichzelf graag wijs. Hij stelde zich eerder voor dat hij haar zou vastnemen en kussen en kussen. Hij zou haar laten zien wat voor een man hij was en… Hij schudde zijn hoofd. Ze was hier niet en ze zouden elkaar ook nooit meer zien. David was echter wel aanwezig geweest en hij had zijn volle woede moeten doorstaan. Nee, hij had het niet goed aangepakt daar in België, toch niet op persoonlijk vlak.

Wat zou hij graag naar de haven van Piraeus gaan! Toen hij nog vrijgezel was en alleen met Elana ging hij daar regelmatig heen. Het hielp hem alles te relativeren, na te denken en gewoon zijn zorgen te vergeten. Helaas kon hij er nu niet zo maar heen. Hij had een dochter en niemand om op haar te passen. Ik mis je, Elana, fluisterde hij, meer dan ik laat uitschijnen. Het was vreemd, hoe kon hij haar missen en tegelijkertijd denken aan een ander. Hij kon maar beter naar bed gaan. Er waren te veel vragen, te weinig antwoorden en misschien had hij morgen alle wijsheid.

 

Het weekend was terug voorbij gevlogen, vond Lies. Zij en Babs hadden het veel te laat gemaakt zaterdagavond, maar het was gezellig geworden. Vol goeie moed kwam ze dan ook aan op haar werk. Er waren nog maar weinig collega’s aanwezig, maar dat vond ze best oké zo. Lekker rustig! Ze duwde haar pc op en zag de post-it hangen die ze zelf had geschreven. Ze kon zichzelf wel voor het hoofd slaan. Ze had Kaat nog niet bedankt voor al het werk dat ze had gedaan voor haar. Meteen ging ze zich aan de slag en stuurde zowel een mailtje naar Kaat als naar haar begeleider. Dik verdiend, vond ze. Voor ze het wist, was iedereen aangekomen op kantoor en vloog de rest van de dag voorbij. Het was een goeie maandag geweest, maar toen ze rond zes uur afsloot, bedacht ze dat ze David niet had gezien of gesproken. Vreemd, maar morgen was er een nieuwe kans!

 

De volgende dagen kwamen en gingen. Alles verliep vlot. Isabelle hield zich gedeisd, Kaat groeide iedere dag en kreeg steeds meer vrijheid tijdens het werken, maar David, nee, daar was iets mis mee! Lies had het vermoeden dat hij ’s morgens heel vroeg aankwam en ’s avonds heel laat naar huis ging. Ze had geen enkel idee waarom hij zo deed, maar ze dacht dat er iets was gebeurd op vrijdag, de dag dat hij en Andreas uit eten waren gegaan. Het was niet aan haar om zich te moeien, ze hoopte alleen maar dat het niet door haar kwam. Ze klikte haar mails open om zich wat af te leiden en zag dat Babs haar een bericht had gestuurd.

Het onderwerp trok haar aandacht : “Dringend lezen!”.

Ze vroeg zich af wat er zo belangrijk kon zijn. Nieuwsgierig klikte ze het dan ook aan. Haar ogen vlogen over de paar regels die Barbara had geschreven. Vol ongeloof staarde ze naar de woorden. Dit kon gewoon niet waar zijn! Vlug klikte ze op de link die was toegevoegd. Het was het bewijs dat haar vriendin gelijk had en dat zij een zeer domme fout had begaan. Via de url kwam ze immers bij een krantenartikel terecht en daarin stond :

 

Mevr. Georgoulis op 32 jarige leeftijd overleden.

 

Te Tavros (Athene) is maandag Elana Georgoulis gestorven aan de gevolgen van kanker. Dat meldden met grote droefheid haar man Andreas Georgoulis en hun eenjarig dochtertje Sophia.

 

De rest van de tekst vermeldde hoe Andreas en Elana elkaar had leren kennen, waar ze waren getrouwd en waar en wanneer de begrafenis zou plaatsvinden.

Nadat ze alles zeker vijf keer had gelezen, vielen er bij Lies heel wat dingen op hun plaats. David had zoiets gezegd van een moeilijke periode en de vraag die hij had gesteld, was een vraag aan een jonge weduwenaar, niet aan een overspelige echtgenoot. Ze had een man die zijn vrouw net verloren had, verweten en gehaat. Een man die haar leuk vond, geslagen. Waarom, vroeg ze zich nu af, had ze niet zoals Babs had voorgesteld hem gegoogled? Waarom had Barbara niet doorgegraven? Omdat ze het voldoende vond dat hij single was! Lies schudde haar hoofd. Ze had zin om het uit te brullen. Ze had het meer dan verknald en dat stuurde ze terug in de mail naar haar beste vriendin. Haar dag was volledig naar de Filistijnen.

Het duurde dan ook niet lang voor Isabelle er opmerkingen begon over te maken. Omdat hij er niet meer naast kon kijken, riep David haar, op het einde van de week, dan ook bij zich. Hij zag er moe uit, ongeschoren en boos.

‘Wat is er toch aan de hand, Lies? Je stapelt al dagen de fouten op en je bent geen vrouw die blunders maakt.’

‘Toch niet op het werk.’ reageerde ze zelf.

Haar baas keek haar vragend aan en wees naar een van de zeteltjes. Ze deed de deur dicht en ging met een zucht zitten.

‘Ik heb een grote vergissing begaan en ik vrees dat ze niet meer recht te trekken valt. Het gaat om Andreas.’

Ze zag dat hij wou dat ze verder ging, dus ze vertelde alles, zelfs het feit dat ze in slaap was gevallen die eerste dag.

Hij schudde zijn hoofd toen ze herhaalde : ‘Ik dacht dat hij getrouwd was, dat hij gewoon een andere Matthias was.’

‘Lies toch, Andreas is veel, maar hij is hondstrouw. Het was hartverscheurend hem te zien toen Elana dood was. Ik dacht dat je wel zijn achtergrond had meegekregen. Kaat had toch een dossiertje voor je gemaakt?! Ik koos jou omdat je … Je bent professioneel, zonder een machine te zijn en je kan meelevend doen zonder dat het … Nu ja, je bent geen Isabelle, laat het me daar op houden! Ik had Andreas verzekerd dat je de ideale persoon was en … Geen wonder dat hij vrijdag zo kwaad was. Volgens mij voelde hij zich tot jou aangetrokken en dat jij en Sophia zo goed met elkaar konden omgaan, dat was meer dan een pluspunt. Hij en zijn dochter zijn een pakket.’

David zuchtte en wreef in zijn ogen.

‘Ik kan alleen maar zeggen dat het me spijt. Ik heb jou teleurgesteld. Het dossiertje heb ik nooit geopend. Ik was kwaad weet je nog? Ik, babysitten! Het is allemaal een beetje water onder de brug. Andreas en ik zullen elkaar nooit meer zien en ik beloof je dat ik na het weekend weer helemaal mezelf zal zijn.’

‘Nee!’

Ze schrok van de reactie.

‘Je gaat hier maandag helemaal niet zijn. Jij gaat naar Griekenland en je gaat het daar goed maken. Ik wil dat je even je werk laat voor wat het is tot jij en Andreas het hebben uitgepraat en elkaar hebben beloofd het te proberen.’

Nu was het haar beurt om verwonderd te kijken.

‘Ik ben niet blind, Lies. Ook jij voelt je aangetrokken tot hem en Sophia … Zij verdiende toch twee ouders?’

Hij knipoogde naar haar.

‘Ik denk niet dat het zo maar gaat lukken, David. Ik was redelijk hard. Hij gaat me echt niet willen ontmoeten.’

‘Jou misschien niet, maar mij wel!’

Vragend keek ze haar baas aan.

‘Laat ons zeggen dat het er vrijdagavond, na jou vertrek, nogal hevig aan toe is gegaan. Andreas kan driftig zijn en dan slingert hij heel wat dingen naar iemands hoofd. Later heeft hij dan spijt. Mij zal hij willen zien, zeker van!’

‘Dus, wij gaan samen naar Griekenland, naar Athene?’

Ze keek bedenkelijk, maar zo’n kans kon ze niet laten schieten.

‘Welke reden ga je dan geven?’ vroeg ze.

‘Heeft een vriend een reden nodig dan? Plus ik doe ook zaken. Misschien wil ik zelf eens vanachter mijn bureau komen en tolk spelen! Kom op, Lies, doe je baas een plezier. Doe jezelf het plezier! Kies voor je hart.’

‘Oké.” knikte ze. ‘Ik doe het!’

Ze zou nog één keer kiezen voor haar hart. Ze hoopte maar dat ze er geen spijt van zou krijgen.

De rest van de vrijdagmiddag bleef ze samen met David in zijn bureau tot grote nieuwsgierigheid van vele collega’s die plotseling vaak advies nodig hadden van de baas. Hun lippen bleven echter verzegeld. Tegen de tijd dat iedereen zich klaarmaakte om naar huis te gaan en het weekend te beginnen, hadden ze net alles afgerond. Maandag rond 13 uur zouden ze samen aankomen op de internationale luchthaven van Athene. Dan pas zou het echte “werk” beginnen!

David riep vlug nog even iedereen bij elkaar en zei : ‘Lies en ik zullen vanaf maandag tot en met donderdag niet op kantoor zijn. Ik ga voor zaken naar Athene en aangezien ik al jaren aan mijn bureau zit en mijn Grieks dus een beetje roestig is, heb ik besloten Lies mee te nemen.’

Geroezemoes steeg op en Isabelle keek meer dan woedend.

‘Het is allemaal nogal kort dag, ik weet het.’ zei David terwijl hij zijn stem verhief en aanmaande tot stilte.

‘Het is nu eenmaal niet anders en alles is reeds geregeld. Wat betreft de vervanging stel ik voor dat Isabelle mijn plaats inneemt en Kaat de taken van Lies overneemt. Beiden zijn meer dan capabel. Ik vertrouw er dan ook op dat alles goed zal verlopen en iedereen er het beste van zal maken. Dat is alles. Prettig weekend en tot vrijdag!’

Iedereen was stil.

‘Laat ons hopen dat het daar in Griekenland even goed afloopt’ sneerde Isabelle.

Sommige lachten, andere kuchten, maar Lies was het voor een keer eens met Isabelle. Ook zij hoopte dat alles goed zou gaan!

 

Het weekend was nogmaals een keertje vlug verstreken. Na de woorden van Isabelle waren de meeste van de collega’s meteen vertrokken en toen iedereen weg was, hadden David en zij alles nog een keertje overlopen. Ze zouden vroeg vertrekken, reeds om 6 uur 15, vanuit Brussel richting Amsterdam. Daar zouden ze rond 8 uur 35 terug een vliegtuig nemen richting Athene. Als alles goed verliep zouden ze om 12 uur 50 op Griekse bodem landen. Vanuit de luchthaven zou een taxi hen naar het Radisson Blu Park Hotel rijden. David had daar voor elk van hen een Business Class Room besteld. Ze had hem aangekeken. Een goedkope kamer was ook goed geweest, maar haar baas wou er niets van weten. Hij was uiteindelijk de baas had hij gezegd en Lies vond het verstandig hier niet op in te gaan. Thuis gekomen was het pas echt tot haar doorgedrongen wat ze ging doen. Ze had Babs gebeld en die had waarschijnlijk volledig Brussel bij elkaar geschreeuwd van enthousiasme. De volgende dag stond ze dan al heel vroeg voor haar deur. Barbara had echt van alles bij, van een paar goeie wijnen tot schoenen, jurken, handtassen, make-up, … Ik dacht dat ik op reis ging, had Lies gegrapt. Haar vriendin had dat beaamd, maar had haar ook meteen duidelijk gemaakt dat ze geen enkel makkelijk kledingsstuk zou mogen meesmokkelen. Als ze Andreas wou veroveren en houden, dan zou ze hem moeten laten zien wat hij allemaal zou kunnen missen als hij te koppig bleef. Althans zo redeneerde Babs. Ze had het allemaal maar over zich heen laten komen en had intens genoten van de verpampering en de girls-time. Het was pas deze morgen dat ze zichzelf vervloekte toen ze probeerde, op hoge hakken en met een veel te smalle kokerrok aan, op tijd de juiste gate te vinden. Uiteindelijk was het haar toch gelukt. David had haar van top tot teen bekeken, maar hij had niets meer gezegd dan ‘Klaar om te vertrekken?’

Ze had geknikt en hoopte dat dit niet een soort van omen was voor de rest van de reis. Alles verliep zeer vlot en toen ze eindelijk op de vlucht richting Athene zat, durfde ze zich wat te ontspannen. Blijkbaar was dat ook het geval voor David.

‘Je ziet er knap uit. Moet je vaker doen, een rok dragen.’ zei hij terwijl hij zijn gordel losklikte om wat makkelijker te gaan zitten.

‘Dank je.’

‘Wees gerust Lies, Andreas is niet zoals ik. Hij vind je vast knap in gelijk wat je aanhebt.’

Ze lachte.

‘Bedankt David en dan heb ik het over alles. Zonder jou was ik nu niet op weg naar Griekenland.’

Ze haalde haar schouders op en zuchtte.

‘Graag gedaan, ik wil hem en jou gewoon graag gelukkig zien en als dit de manier is om daar voor te zorgen? Wel, dan doe ik het graag!’

Zonder nadenken gaf ze hem een zoen op de wang. Het was genoeg om hen beiden het zwijgen op te leggen voor de rest van de vlucht.

Aangekomen op de internationale luchthaven van Athene was het even wachten op hun bagage, maar net zoals de rest van de vlucht verliep dit ook nog redelijk vlot. Opgelucht stapten ze in de taxi en voor ze het wist zat ze in haar suite in het Radisson Blu Park Hotel. David had zich teruggetrokken op zijn kamer met de belofte dat hij er voor zou zorgen dat hij Andreas zo ver zou krijgen om vanavond iets af te spreken. Hij zou haar zo vlug mogelijk op de hoogte brengen, maar stelde voor dat ze misschien best beiden eerst wat slaap konden inhalen.

 

Ze schrok wakker. Er werd gebonkt op de deur. Bizar. Waarom belden ze niet aan? Ze wreef in haar ogen en plots besefte ze waar ze was. Ze lag in een hotelkamer in Athene. David! Ze klom gehaast uit bed en rende naar de deur. Toen ze opendeed zag ze haar baas staan met zijn hand in de lucht, klaar om nog een keertje aan te kloppen.

‘Sorry, ik was in een diepe slaap. Kom binnen.’

Ze stapte opzij en hij ging meteen in de richting van de zeteltjes, het bed en haar spullen die overal wat lagen, negerend.

‘We hebben afgesproken aan de bar van St’ Astra East om 18u30. Ik stel voor dat je iets later komt, rond 19u? Dan kan ik hem misschien een beetje voorbereiden en Sophia meenemen. Zo kunnen jullie alleen zijn en  praten. Het is maar een voorstel.’

Hij lachte bemoedigend.

‘Ja, dat lijkt me een goed idee. Dank je, David. Ik kan je niet genoeg bedanken.’

‘Wees me maar dankbaar als dit allemaal goed afloopt!’ onderbrak hij haar.

Hij stond op en kneep een keer in haar schouder.

‘Tot straks!’

Voor ze het wist, was hij de deur weer uit.

Lies had nog ruim de tijd om zich klaar te maken dus koos ze voor een goed warm en relaxerend bad. Niet dat het veel uitmaakte, merkte ze toen ze haar ondergoed aantrok en de avondjurk zag liggen dat Babs haar had meegegeven. Straks zou ze Andreas terug zien en ze wist maar al te goed dat dit haar enige kans zou zijn om te laten merken dat ze hem wou. Hem en Sophia, het pakket! Ze zuchtte diep. Ze nam de jurk vast en bedacht dat ze de man wel heel graag moest zien als ze zich daar ging inwurmen. Na wat gesteun en gekreun lukte het haar uiteindelijk wel. Alles zat oké en eerlijk, ze mocht er best wel zijn, vond ze. Dank je, Barbara! Ze lachte om zichzelf en ging door met het stijlen van haar haar en het aanbrengen van make-up, oorringen en andere “decoratie”, zoals ze het smalend noemde. Nadat ze zichzelf verwonderd had bekeken in de spiegel zag ze dat het reeds kwart voor zeven was. Hoogste tijd dus om haar weg te zoeken naar de bar en naar de man van haar dromen. Bij iedere stap die ze zette, dacht ze dat ze ging sterven.

Aangekomen aan het restaurant/de bar besefte ze dat ze niet wist hoe laat het nu exact was. Ze wist enkel dat de mensen, en in het bijzonder de mannen, naar haar keken. Ze voelde zichzelf rood aanlopen. Hier blijven rondhangen was ook niet goed voor de zenuwen. Naar binnen, besloot ze. Ze duwde de deur van St’ Astra East open en het was alsof de wereld stilstond. Iedereen leek zich om te draaien om naar haar te kijken, nog voor ze besefte dat noch David, noch Sophia al weg waren en ze dus te vroeg was, gilde het kleine meisje : ‘Lieeeeessssss’ terwijl ze op haar kwam afgedribbeld.

Ze probeerde zo elegant mogelijk te knielen en nam Sophia stevig vast. Ze bleef haar knuffelen en aaien, zo moest ze niet kijken naar de anderen om haar heen. Ze merkte dat er een paar schoenen op haar afstapten. Opkijken durfde ze echter niet. Ze was bang om de teleurstelling te zien in Davids’ ogen omdat ze zich niet aan het uur had gehouden en de woede in die van Andreas. De schoenen passeerden haar. Ze keek op en zag dat haar baas vol medeleven op haar afstevenen. Hij had haar dus genegeerd en hij was zo kwaad dat hij zijn eigen dochter achterliet. Twee handen scheidden haar van Sophia en hielpen haar rechtop.

‘Het spijt me, ik kon het gesprek niet in jouw richting krijgen. Ga! Ga hem achterna. Ik let wel op haar.’

Ze knikte en liep in de richting van de liften. Ze zag hem nergens. De liften stonden stil, dus hij had vast de trap genomen. Toen ze er aan kwam, zag ze hem, ze riep : ‘Andreas, wacht, laat het me uitleggen!’

Hij bleef echter de trappen afdalen. Ga hem achterna, brieste ze, op deze hakken zeker! Er zat niets anders op dan ze uit te doen. Op haar blote voeten begon ze aan de afdaling en de achtervolging. Eerst liep ze vlot op hem in, maar zijn benen waren blijkbaar onvermoeibaar. Riepen hielp echter niet. Hij negeerde haar totaal. Woedend keilde ze een schoen naar beneden. Ze had er genoeg van. De hak lande op zijn rug, hij draaide zich om. Angstig zag ze hoe hij op haar afstormde, haar vastgreep en kneep. Zijn ogen waren klein, zijn kaken op elkaar geklemd.

‘Wat doe jij hier?’ beet hij haar toe.

‘Ik … Kan je alsjeblief mij loslaten. Je doet me pijn.’

Hij liet haar los en zij wreef over haar armen.

‘Sorry!’ zei hij wat zachter.

Ze haalde haar schouders op, niet omdat ze hem niet geloofde, maar omdat er ergere dingen waren.

‘Ik heb ook spijt. Andreas, ik … Ik weet het, van je vrouw, bedoel ik, Elana.’

Ze zag hoe hij in elkaar kromp bij het horen van haar naam. Hij had echt van die vrouw gehouden.

‘Ik hield ooit van een man. Drie jaar lang waren we samen en die volledige tijd had ik niet door dat hij al getrouwd was. Toen je me kuste, zag ik hem weer voor me, voelde ik de pijn. En jij, jij was duidelijk getrouwd Andreas. Sophia bewees dat. Ik …’

Ze slikte. Hij keek haar aan, ze zag haar verdriet weerspiegelt in zijn ogen.

‘Waarom heb je me niets gevraagd? Niets gezegd?’

Hij streek over haar wang. Zonder dat ze het wist was ze beginnen huilen.

‘Ik had geen zin in een avontuurtje, ik ben Barbara niet!’

‘Die journaliste?’

Hij stond plots wel heel wat dichterbij, vond ze.

‘Ja, mijn beste vriendin, waarvan ik dacht dat ze seks had gehad met jou. Je …’

Hij lachte en nam haar hoofd in zijn handen.

‘Lies, ik had geen seks in België. Mijn God, ik heb al even geen seks meer gehad punt.’

Hij keek haar eerlijk aan en ze grinnikte.

‘Jij bent trouwens de vrouw die mij halfnaakt zag en in mijn bed was gekropen.’

‘Enkel om te slapen.’ fluisterde ze.

‘Ja, jammer genoeg enkel om te slapen.’

Hij keek in haar ogen.

‘Als ik je nu kus, beloof je me dan niet te slaan?’

Ze lachte.

‘Alleen als je het de moeite waard maakt!’